No digo 'adios', pero 'hasta pronto'

Ik besef dat het in mijn vorig blogbericht bij 'Part 1' gebleven is... Mijn laatste dagen in Salamanca zijn zo voorbijgevlogen dat ik amper de tijd had om iets op papier te pennen. Na Porto besloot ik terug in mijn cursussen te vliegen, aangezien er mij op 26 juni nog een examen in België te wachten stond. Alhoewel.. filosofische teksten leken mij geen juiste invulling van het einde van mijn Erasmus, waardoor ik besloot om meer pauze te nemen dan te studeren. 's Avonds ging ik tapas eten met vrienden en beleefde ik de zaligste botellóns. Helaas moest er ook afscheid genomen worden... Jenny vertrok naar Noorwegen, Emma naar Zweden, Anna naar Duitsland, enzovoort. De mooie herinneringen bleken echter sterker te zijn dan de gedachte aan gemis, waardoor ik met een lach afscheid kon nemen. 

Naar huis gaan zonder de culinaire Spaanse hoogstandjes onder de knie te hebben, leek me 'imposible'. David dacht er net hetzelfde over en leerde me daarom de kneepjes van het tortillavak. Samen met hem en een aantal andere Spanjaarden trok ik ook een avond naar de Middeleeuwe markt in Salamanca. Gezellige boel daar: kraampjes met juwelen, kebab, typisch Spaanse gerechten en vuurwerk. De perfecte combinatie voor een zalige avond! Vervolgens mocht ik vrijdag Seger verwelkomen in Salamanca voor een aantal fijne broer-zus-momenten. We genoten van een caña op Plaza Mayor, trotseerden de vele trappen van de kathedraal, hopten van parkje naar parkje en eindigden ons weekend tot slot met een verkwikkende duik in het openluchtzwembad van Salamanca. Heerlijke tijden! 

Na zijn vertrek besefte ik meer dan ooit dat het einde in zicht kwam. De datum van mijn vertrek werd concreet. Ik sprak niet langer van 26 juni, maar van 'nu dinsdag'... Om van iedereen afscheid te kunnen nemen, ging ik op zondag tapas eten met mijn vrienden, om vervolgens te eindigen met een enorm gezellige botellón op mijn kot. Het was echt de mooiste 'despedida' die ik me kon inbeelden. Omdat ik het niet bij iedereen over mijn hart kon krijgen om 'hasta luego' te zeggen, werd het afscheid met velen uitgesteld naar de volgende dag. Tussen het valiezen maken door, hield ik een picknick met Fotini in het park, gaf ik een laatste knuffel aan Nele op Plaza Mayor, ging ik met Fatima tapas eten in mijn favoriete restaurantje 'Cervantes' om vervolgens tot in de late uurtjes met Louisa te babbelen op kot. 

Dinsdagochtend om 4u45 ontwaakte ik voor de laatste keer in mijn kotje in Salamanca. Om mezelf wakker te krijgen (amper drie uurtjes slaap) nam ik een verkwikkende douche, om vervolgens zwaar geladen (23 kilo + 12 kilo handbagage bleek later) richting busstation te vertrekken. Aangezien ik nog een laatste blik wilde werpen op het prachtige Salamanca, vertikte ik een taxi te bellen (tot spijt van mijn schouders). Een zat koppel Spanjaarden toverde alsnog een lach op mijn gezicht. Ze dachten dat ik een verdwaalde reiziger was, op weg naar Compostella! Heerlijk! :) De bus richting Madrid was uitgerust met zachte zeteltjes; ideaal om een siësta te houden. De weg naar het busstation, en vervolgens naar de luchthaven, was ik ondertussen al meer dan gewoon. Binnen de kortste keren zat ik dan ook op het vliegtuig richting Brussel...

Vandaag is het maandag 9 juli en ben ik bijna twee weken terug in België. Hoewel het afscheid me zwaar viel, ben ik het Vlaamse leventje al weer helemaal gewoon. Mijn tweede week vakantiejob is gestart, Brecht werd weer geknuffeld en ook het weerzien met vrienden en familie deed me heel erg deugd. Vrijdag kon ik mijn punten checken op Toledo. Tot mijn vreugd heeft de KULeuven niets naar beneden gehaald, waardoor ik trots mijn Erasmussemester kan afsluiten met een 12, 16,18, 18 en 19! :) Maar die punten zijn niet datgene wat ik me later zal herinneren... de ervaring daarentegen, zal ik nooit vergeten: de Spaanse taal die ik meester werd, de Spaanse cultuur en gewoonten die me dagelijks verrasten, de Erasmusvrienden die me ongelofelijk gelukkig gemaakt hebben,... 

Al bij al kan ik alleen maar zeggen dat ik net het semester van mijn leven achter de rug heb. De vele unieke ontmoetingen, de zalige reisjes, de nachtelijke uitstapjes, de leerrijke conversaties,... het lijken banale dingen, maar ik weet dat ze me gevormd hebben tot de persoon die ik nu ben. Ik weet nu wat ik wil en met wie ik het wil. Ik weet wat m'n dromen zijn en dat ik ze moet nastreven! En dat moeten jullie ook doen! Vrienden, familieleden en alle andere lezers, er rest mij nog één boodschap meer bij het eindigen van dit blogbericht: bedankt, bedankt, bedankt! Bedankt dat jullie mee deze unieke ervaring mogelijk maakten en dat jullie erin geslaagd zijn om mijn - soms iets te lange - blogberichten tot het einde te doorploeteren. Gracias!

Porto [PART 1]

Woensdagmorgen. 11u45. Na lang zoeken en kwade blikken aan de infodesk van het busstation, vinden we uiteindelijk de juiste bus richting Porto. Het zonnetje schijnt al hard; we zijn er klaar voor. Onze buurman op de bus precies iets minder. Hij legt zijn zetel zodanig plat dat er amper ademruimte voor ons overblijft. Zelf de oude roddelvrouw schuin achter ons merkt op hoe oncomfortabel dit wel niet moet zijn voor ons. Even later, aan de grens met Portugal, komen agenten van de douane onze bus binnen voor paspoortcontrole. De man van Marokkaanse afkomst begint zich plots vreemd te gedragen. We hebben het gevoel dat er iets niet klopt. Onze vermoedens worden bevestigd. Vijf minuten later stoppen we en moet de man de bus verlaten.

We zetten onze reis verder om even later in het zonnige Porto aan te komen. Slim zoals we zijn, zijn we vergeten de weg van het busstation naar het hotel op te zoeken. We hebben duidelijk onderschat hoe moeilijk een conversatie in het Portugees niet is. Portugees valt voor ons totaal niet te vergelijken met de Spaanse taal, zoals we die in Salamanca kennen. Uiteindelijk vinden we toch enig jong volk dat de Engelse taal machtig is, en dat zelf bereid is om andere Portugezen aan te spreken om ons te helpen. Al blijkt ook hier een addertje onder het gras te zitten. Op het einde van ons gesprek worden we vriendelijk verzocht een financiële bijdrage te leveren aan de slaapplaats van de man. Natuurlijk gaan we daar niet op in. 

Even later komen we veilig en wel aan in het Nasoni hostel waar we vriendelijk ontvangen worden door Joachim. Het bezoek van twee jonge vrouwen brengt hem duidelijk van de kaart. Het scannen van onze identiteitskaarten loopt niet zo vlot, waarnaast hij ons ook tal van informatie vergeet mee te delen. Al maakt het glaasje Porto dat we aangeboden krijgen veel goed. Hmmmm… heerlijk! =) Dat smaakt naar meer! Maar eerst zoeken we onze kamer, de ‘metal room’, op om ons wat te verfrissen en te bekomen van de lange busreis. We verzetten ook het uur op ons horloge, want in Portugal is er een uur tijdverschil met Spanje! Daar hadden we helemaal niet aan gedacht, al komt het ons goed uit!

We willen onze avond goed benutten en besluiten gebruik te maken van de gratis fietsen in het hotel om zo de stad al enigszins te verkennen. Al hebben we er niet op gerekend dat Porto zo heuvelachtig is. Op ons pad komen we heel wat rare mensen tegen. Porto wordt gekenmerkt door heel wat zwervers en arme bevolking. Op een gegeven moment – nadat we de fietsen al opgegeven hebben – stappen we een mini straatje in. De vele blikken en Portugese klanken die we te horen krijgen, doen ons na minder dan vijf meter rechtsomkeer maken. Awtsj, slechte eerste indruk. Na een bezoekje aan de toeristische dienst en de aankoop van chips en wijn in de Portugese Día (meerbepaald: Mini Precio), zetten we moedig onze toch verder, want we hopen vandaag al het strand te bereiken. 

 

Helaas, toch iets te overmoedig. Naast water is er op onze eindbestemming niet veel zand te bespeuren. De uitzichten die we op onze weg tegenkomen zijn echter wel mag-ni-fique! We zetten ons op een terrasje en genieten van koteletjes, quiche en een prachtige zonsondergang boven de rivier de Douro. WAW! Langs het water voelen we ons al veel meer op ons gemak. Na de nodige kiekjes en wooooooow-kreetjes, leiden een aantal steegjes ons terug naar onze fietsen. Deze keer mogen we bergaf rijden. Oef! In het hotel blijkt nog maar eens de verwarring van Joachim. Blijkbaar is het gewoonlijk dat fietsen om 19u binnengebracht worden. Wij zijn echter om 19u vertrokken en slechts om 22u30 toegekomen… 

Vermoeid van onze reis besluiten we nog even na te genieten op het gemeenschappelijk balkon van ons hotel. We leren er Dany en Gaby kennen, een koppel uit Australië, en twee mannen uit Parijs en Brazilië. Verhalen worden uitgewisseld, Caipirinha’s  worden uitgedeeld en zo loopt de avond stilaan op zijn eind… Als de komende dagen even fantastisch verlopen als vanavond, wordt dit tripje zeker en vast geslaagd! We zoeken ons bed op en ontdekken plots waarom onze kamer de ‘metal room’ heet: blijkbaar is ons hotel in de uitgaansstraat gesitueerd en kunnen we dus dagelijks genieten van de favoriete, Portugese muziek. Hip hoi… Slaapwel!

VACACIONES

Mijn examens zitten erop sinds vrijdag! Hoera! :-) Eindelijk weer tijd om te genieten van de zon (al is die de laatste dagen niet zo enthousiast aanwezig), de (tapas)bars, het nachtleven  in Salamanca en de vrienden!  Zaterdag kreeg ik mijn eerste punten binnen via Studium en dat bleek direct een 9/10 te zijn! Hopla! Wat een nieuws! En toen ik even later te weten kwam dat mijn Spaanse vrienden uit die klas het examen opnieuw moeten doen, was ik nog meer dan trots! Nu nog hopen dat de volgende punten even goed zijn en dat ze ze in België niet te veel naar beneden trekken... 

Wat zijn de plannen nu nog? Morgen ben ik gevraagd op een picknick aan de Rio ter ere van David (een Spanjaard) zijn verjaardag en woensdag vertrek ik met Nele richting Porto voor vier dagen! Na een dag proberen, zijn we er eindelijk in geslaagd om onze tickets te boeken voor een prijsje: 95 euro voor de bus en drie overnachtingen (inclusief ontbijt en gratis fietsen). Ideaal! :-) Ik heb er al zoveel zin in! Van 21 tot 23 juli krijg ik bovendien nog eens hoog bezoek uit Frankrijk: Seger komt ook een weekendje genieten in Salamanca! Leuk! En dan wordt het helaas bijna tijd om afscheid te nemen van deze prachtige stad... 

Nuja, ik wil er nog niet te veel aan denken! De komende weken ga ik gewoon genieten, genieten, genieten! Bij deze sluit ik dit blogbericht af en ga ik me in het zonnetje gaan leggen in het park! Na Porto horen jullie sowieso nog meer van me! Aja nog één iets! Oma, een heeeeeeel dikke proficiat met je 82e verjaardag! Maak er een zonnige dag van daar met opa! :-) En aan alle blokstudenten in Leuven, heeeeeel veel succes met jullie examens! Laat jullie niet kennen daar! En vergeet vooral niet op 18 juni tussen 20-22u te luisteren naar de Blokparty op Studio Brussel, want daar kom ik jullie nog een beetje meer moed inspreken!

Besos x

Examentijd!

Woeeh! Weer een eeuwigheid geleden dat ik hier iets op gepost heb! Ik heb het dan ook ontzettend druk gehad! Waar zal ik beginnen... Presentaties! Ja verdorie, dat is hier precies de meest geliefkoosde activiteit aan de universiteit. Begin mei moest ik twee presentaties geven: eentje alleen, waarbij ik het hele PISA onderzoek en het decreet Gelijke Onderwijskansen uit de doeken gedaan heb, en eentje in groep over de invloed van massacommunicatie in ons dagelijkse leven. Op zich niet zo veel werk om voor te bereiden, maar wel om al die Spaanse tekst in mijn hoofd te proppen. Gelukkig waren de reacties lovend. Iedereen was precies onder de indruk van mijn kennis van de Spaanse taal (al komt de helft gewoon letterlijk uit mijn woordenboek). 

En dan werd het tijd om nog eens naar België terug te keren. Een plezierreisje werd het niet helemaal, al heb ik er enorm van genoten! De Brecht-momentjes had ik al weer eventjes moeten missen, dus dat maakte mijn bezoek des te leuker! De eerste dag hield ik me vooral bezig met mijn examen van Labo, aangezien ik 's middags mijn presentatie van mijn ontwerp in Genk moest geven. Het leukste daaraan was dat ik mijn klasgenoten terugzag, al was dat maar van korte duur, aangezien ik nog schoenen moest gaan kopen voor de trouw, stagepapieren moest laten ondertekenen in Kessel-Lo, ... , en 's avonds uiteindelijk ook nog eens op geboortebezoek ging bij een collega van Brecht.  Leuke dingen allemaal, maar te veel op veel te weinig tijd!

De volgende ochtend moest ik terug vroeg uit te veren om de stukjes muziek voor de trouwmis van Seger & Els in te oefenen met Maarten. Na een heerlijk ontbijt ten huize Decombel-Demuynck (jaja! mijn eerste zelfgebakken boterham in maanden tijd! Heerlijk) en een koffie om te ontwaken, vlogen we erin en probeerden we gitaar en zang wat op elkaar af te stemmen. Met een kenner als Maarten bleek dat geen probleem te zijn, waardoor ik twee uurtjes later alweer richting Ieper kon vertrekken. De hespenrolletjes met witloof en kaassaus konden mijn buik wel bekoren (vooral dan omdat ik eindelijk eens niet zelf aan het fornuis moest staan, maar me kon laten bedienen door chef-kok mama! :-) )

Moe en versleten kroop ik 's middags een paar uurtjes in mijn bed om vervolgens de laatste voorbereidingen voor de trouw te treffen: tekst vanbuiten leren, cadeau in elkaar knutselen, kleren klaarleggen/strijken, enzovoort. En daarnaast had ik ook nog een mini-date met Lien! :) Voor ik het wist was de dag weer voorbij en belandde ik in mijn bed. De volgende ochtend werd ik al om 7u30 bij de kapper verwacht. Pijnlijk. Gelukkig wist een laagje schmink vervolgens de wallen enigszins te verbergen. Niet veel later vertrokken we richting Antwerpen. Heel raar om na lange tijd toch nog eens in een auto te zitten! In Zoersel stond Els ons al in trouwoutfit op te wachten en werden de eerste foto's gekiekt. Een belegd broodje en een glas champagne wisten de tijd voorbij te doen vliegen.

Dan was het zover! Le moment-surprême! Met z'n allen vertrokken we richting kerk van Zoersel waar Seger & Els elkaar in een mooie en persoonlijke viering hun jawoord gaven. 's Avonds was het feesten en vooral babbelen geblazen. Zoveel mensen die ik al maanden niet had gezien: familie, vrienden, ... Echt heerlijk! Zelf Simon en Jenny uit Zweden en onze Spaanse vrienden waren van de partij! Ik genoot met volle teugen van het feest en natuurlijk ook van Brecht in kostuum :) Na een heerlijk receptie, een driegangenmenu, heel wat babbeltjes en het bovenhalen van m'n beste danspasjes, belandde ik uiteindelijk uitgeput in een bed... om uren te liggen draaien en uiteindelijk in slaap te vallen. 

De zaterdag deed ik nog wat sight-seeing in Antwerpen met de Spanjaarden, om vervolgens met Brecht richting Leuven te trekken en te genieten van een heerlijk Belgisch stukje vlees! Na de biefstuk met pepersaus die hij dinsdag al voor me klaarmaakte, werden ook de bbq-worst en koteletjes gesmaakt. Vervolgens werd het opnieuw tijd om m'n valies te pakken... want de volgende dag trok ik terug richting Zaventem om er met Brussels Airlines het luchtruim onveilig te maken. Alhoewel... m'n ogen vielen al toe vooraleer het de kans kreeg om op te stijgen, gingen één keer open op het moment dat de piloot ons informeerde dat we in een turbulentiegebied zaten, om vervolgens wakker te worden toen het vliegtuig reeds op de grond stond.

Heel gek... Ik had verwacht dat ik het lastig ging hebben om terug te keren, maar dat was eigenlijk niet zo hard het geval. Salamanca is precies toch wel mijn thuis geworden! :-) De week erop startte ik de voorbereidingen voor mijn eerste examen dat vandaag plaatsvond: psicología social. Een examen in Spanje is duidelijk verschillend van een examen in België: 

1. Er wordt helemaal geen stilte gevraagd wanneer de studenten binnenkomen in de aula. Enkel wanneer men effectief met het examen begint wordt er om stilte gevraagd, maar dan nog slagen studenten erin om antwoorden door te fluisteren. Via andere studenten hoorde ik zelf dat er bladen papier zomaar worden doorgegeven.

2. Boekentassen & gsm's worden gewoon meegenomen naar de bank. Hier in Spanje hebben ze onder hun bank trouwens nog een plank om hun gerief op te leggen... Ideaal om af te kijken van je cursus tijdens het examen!

3. De studenten krijgen geen vragenblad, maar krijgen papier waarop ze dan zelf de gedicteerde vragen moeten noteren. Mijn examen bestond maar liefst uit 2 vragen (heel representatief...)

4. Indienen doe je wanneer je maar wil. Mijn examen begon om 16u... en als het van de prof afhing mochten we blijven zitten tot 21u30!

5. Het is helemaal niet de bedoeling dat je kritisch bent tijdens het examen, noch dat je linken legt doorheen de cursus. Het is vooral de bedoeling dat je zoveel en zo goed mogelijk vanbuiten blokt en vervolgens de helft van je cursus op het examen kan neerpennen.

Gelukkig was ik enigszins voorbereid op een dergelijk examen. Aangezien ik het eerste deel van dat examen al in maart gemaakt heb en daar een 14 op haalde (klasgemiddelde: 10!), wist ik wat ik kon verwachten. Deze week heb ik nog twee examens en een presentatie te gaan... weinig tijd, maar dan ben ik er ineens vanaf! En dan kan ik eindelijk.... naar Porto! :) Al moet ik zeggen dat ik mijn blokpauzes ook zo aangenaam probeer te benutten. Picknickje hier, parkje daar, bezoekje aan de boeken- en rommelmarkt (el rastro), koffietje drinken in de zon, ... Want jaja, het is niet alleen in België warm, ook hier beginnen de temperaturen op te lopen! Hoera! 

 

  

Hasta pronto! x

Fiesta Sevillana!

26 april. Vandaag ben ik exact tachtig dagen in Salamanca... 

Ongelofelijk hoe de tijd hier vliegt... en vooral hoe hard ik me hier ondertussen thuis voel! De straatjes van deze prachtige stad hebben quasi geen geheimen meer voor me (al blijven er telkens opnieuw leuke kleine cafeetjes met pinchos opduiken!), de woorden Spaans vloeien al zoveel vlotter uit mijn mond, conversaties worden eindelijk begrepen (zelf mijn ratelende kotbaas wordt beetje bij beetje verstaanbaar) en ik begin zelf bijna te wennen aan het chaotische Spaanse ritme. Heerlijk! En het leukste van al is... in deze vertrouwde stad ontmoet ik nog dagelijks zoveel fijne en interessante mensen, elk met hun eigen  verhaal, elk met hun eigen motieven om in Salamanca te studeren. 

Zo leerde ik zondag een aantal super sympathieke Spanjaarden kennen op de kermis (la Feria de Abril), net buiten Salamanca. Stel je hier vooral geen oliebollenkraam of botsauto's bij voor, maar wel een reusachtig plein met tapastandjes, Spaanse muzikanten, flamencodanseressen en vooral heel veel sfeer! Voor één keer had ik het gevoel geen Erasmusstudent te zijn, maar gewoon 'één van hen'. Al zal mijn camera vermoedelijk bij 'hen' niet diezelfde indruk nagelaten hebben. Na het ondergaan van de zon werd het helaas wat frisjes en besloten we nog langs te gaan in een cafeetje in het centrum, waarna we na heel wat gebabbel, pintjes, sangria en tapa's toch nog op een redelijk uur in ons bed belandden...

 

26 april. Vandaag heb ik exact zestig dagen te gaan...

Twee maanden resterend. Ongelofelijk! Over een maand heb ik examens en moet ik het eerste deel van mijn thesis inleveren. En helaas liggen er nog heel wat groepswerken, presentaties (3!), een examen in België, een Spaans boek van 100 pagina's en een samenvatting uit een hoofdstuk van 'el animal social' op me te wachten. Uitzonderingen voor Erasmusstudenten zijn hier duidelijk not done! Helaas. Ik denk dat ik me deze maand toch niet echt de 'gesubsidieerde toerist' zal voelen, die De Standaard beschreef in haar artikel over Erasmus deze week... [http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=3O3P5BNK]!

Gelukkig zijn de Spanjaarden vrijgevig met hun feestdagen! Na 'lunes de aguas' (zie vorig blogbericht), de feestdag van 'Castilla y Leon' op 23 april (de regio waartoe Salamanca behoort), genieten we ook volgende week van 1 mei! En aangezien het weer hier ferm tegenzit (jaja, denk maar goed na wanneer je naar het Zuiden trekt in de hoop het zonnetje te spotten), kan ik niets beter doen dan deze week terug de bibliotheek in te palmen. Blogberichten zullen vanaf nu vermoedelijk wat schaarser worden, aangezien mijn leven er niet zo spannend meer zal uitzien! Maar daar komt sowieso nog verandering in, aangezien ik van juni officieel mijn 'reismaand' maak. Je hoort nog van me!


Hasta pronto! x

Over pony's en hangbuikzwijntjes!

Hier ben ik weer met een aantal leuke weetjes over Salamanca en over mezelf! 

Wist-je-dat....

• Je in Spanje amper paprikachips kan vinden? Toen Brecht en ik in Madrid toch een doos paprika-Pringles vonden, was ik dan ook dolgelukkig!
  
  
  
  
  
• De roze pony uit de kathedraal een ballon bleek te zijn? (ontgoocheling alom)
  
  
   
  
  
• Je in Spanje altijd je identiteitskaart moet tonen wanneer je je bankkaart wil gebruiken in de winkel? 
  
  
• Er in Madrid mensen zijn met een.. VARKEN als huisdier!!?
  
  
   

• Spanjaarden amper op reis gaan? De belangrijkste reden hiervoor is hun gebrekkige talenkennis. Ze kunnen geen Engels en al zeker geen Frans! Een aantal van mijn klasgenoten zijn zelf nog nooit tot in Portugal geweest (vanuit Salamanca maar 3u met de auto). Ik heb ze dan ook beloofd dat ik hen eens zal rondleiden in ons prachtig Belgenlandje! :)
  

• Brecht en ik in de inkomhal van ons hotel in Madrid uitgescholden werden voor 'Puta Madre' (hoerenjong) omdat we net iets te veel aan het staren waren naar de vrouw die met een halve meter boeken op haar hoofd rondliep...
  
  

• Het hier maandag 'Lunes de Aguas' (watermaandag) was, een feestdag die zijn wortels kent in de 16e  Eeuw, tijdens de regeringsperiode van Fillips II. Deze streng katholieke koning besloot dat alle hoeren  de stad Salamanca moesten verlaten tijdens de Vastenperiode. Op de maandag, een week na Pasen, werden de prostituees, die zich al die tijd aan de andere kant van de rivier de Tormes ophielden, dan weer welkom gegeten in de stad. Een pater, genaamd Padre putas (vader van de hoeren), stak dan met zijn roeibootje de rivier over om de vrouwen het goede nieuws te melden.
  
  
  
  Vandaag de dag wordt de traditie nog steeds gevierd, al is het tegenwoordig zonder hoeren of priesters te doen. Werk en scholen worden in Salamanca om twee uur 's middags gesloten, waarna iedereen massaal met pick-nick en drank naar de Tormes afzakt. Gezellige boel!
  
  
• Ik gisteren voor het eerst ging zwemmen in het zwembad van Salamanca? Al moet ik nog even wennen aan het systeem... je moet immers op vaste uren komen. Wij gingen bijvoorbeeld om 21u15 binnen, waarna we 15 minuten kregen om ons om te kleden en vervolgens pas na het oorverdovende alarmsignaal om 21u30 in het water mochten duiken. Drie kwartier later ging het alarmsignaal opnieuw en moesten we eruit. Bovendien is het verplicht om teenslippers te dragen.. omwille van hygiëne. GEK!
  
  
• Er in Spanje amper rioolputjes zijn... waardoor de ganse straat onderloopt wanneer het eens ferm regent?
  
  
• Het nu officieel is dat ik vanaf september een half jaar stage loop in het RISO [Regionaal Instituut voor Samenlevingsopbouw Vlaams-Brabant]!
  
  
• Ik over 27 dagen weer eventjes in België vertoef?

Semana santa = semana de mi vida!

Deze week was het ein-de-lijk zover! Na twee volle maanden gemis, kon ik Brecht vorige week woensdagavond opnieuw vastnemen! Virtuele contacten via skype die plots terug plaats maken voor een levensechte knuffel: heerlijk gevoel! Alleen jammer dat de zon zijn komst niet even fantastisch vond, want de eerste drie dagen viel het water werkelijk met bakken uit de hemel. Nuja, niet getreurd, daarvoor werd destijds de paraplu (paraguas) ontworpen! ;-) Samen wandelden we langs plekjes (waar ik zelf nog nooit geweest was!), zochten we de leuke tapasbars en cafeetjes op, pikten we een Paasprocessie mee (die hier dagelijks plaatsvinden in Semana Santa), gingen we op zoek naar de kikker en genoten we van elkaars gezelschap. 

Aangezien we via internet gezien hadden dat het zondag wél zonnig zou zijn, besloten we die dag vroeg op te staan om alle leuke pleintjes/tuintjes/parkjes te gaan bekijken (die zonder zon veel minder fantastisch lijken). Met onze koffiekoeken en een meeneemkoffie in de hand trokken we richting Plaza Mayor om vervolgens een beetje verderop de kathedraal te bestijgen, waar we genoten van een heerlijk ontbijt en een ongelofelijk indrukwekkend zicht. Hoewel ik er ondertussen drie keer geweest was, bleef ik nog altijd onder de indruk. Het fototoestel kwam weer ongelofelijk van pas en bezorgde ons een paar prachtige herinneringen. Eerder die week waren we ook al binnen geweest in de kathedraal. De verbazing was groot toen we beiden plots een roze pony opmerkten bovenaan het plafond... 

In de namiddag brachten we een bezoekje aan het parkje van Calixto en Melibeo waar we - zoals de traditie het beschrijft - een slotje aan de waterput hingen. Bijna was het een fietsslot geworden, maar gelukkig was Chinos wel open op zondag, waardoor we uiteindelijk nog een gewoon slotje vonden! :) Vervolgens wandelden we richting Puente Romano om een paar kilometer verder in onze short te gaan genieten op een platform op het water. HEEEERLIJK! En ook in 'Parque Jezuitas' genoten we bij een glaasje wijn en aardbeien van het zonnetje. Om het bourgondisch leven nog even verder te zetten, kochten we daarna 'Churros con chocolate' en aten we dat op in 'Parque Picasso', waarna we nog een pintje gingen drinken vlakbij Plaza Mayor. 

Op maandagochtend vertrokken we - veel te vroeg - met de bus richting Madrid, waar we een gezellig hotelletje (Hostal Abel Victoriana) hadden geboekt! Na een heerlijk middagmaal in de 'Jardines del Campo del Moro' (we hadden zondagavond nog een pastasalade gemaakt met pesto, spekjes & paprika) gingen we op zoek naar de toeristische dienst om er stads- en metroplannetjes te gaan vragen.  Aangezien ze voor dinsdag al weer wat minder weer uitgaven, besloten we om op maandag alle parkjes en pleintjes te bezoeken. Via 'Puerta del Sol' zetten we onze weg verder richting 'Plaza Mayor' om vervolgens in 'Parque de el Retiro' een mini-siësta te houden. Blijkbaar hadden vele anderen dezelfde idee opgevat... het park zat bijna BOEMvol. 

's Avonds gingen we via de 'Plaza de España' (waar een beeld van Don Quichote staat) naar de 'Templo de Debod', waar we gelukkig net op tijd waren om de zonsondergang boven Madrid te spotten. Wooow! Van een romantisch plekje gesproken! Na heel wat gekuier door de straatjes werden we in de straat aangesproken door een man die ons trachtte te overtuigen om in zijn vegetarisch restaurant te gaan eten. Indien we dat deden, zou hij ons van een gratis dessert voorzien. Hoewel ik zelf wat argwanend was, besloten we het uiteindelijk toch te wagen. En met succes! Ik koos voor een heerlijke paella, terwijl Brecht iets at met aubergines, gevolgd door een chocoladecake en mangotaart. Moegewandeld kropen we een beetje later - na 10 pogingen om de deur van ons hotel open te krijgen - ons bedje in. 

De volgende ochtend gingen we eerst ontbijten op de hoek van de straat, om vervolgens weer vlug op stap te gaan richting de kathedraal en het Koninklijk Paleis. Na het bezoek aan de kathedraal van Salamanca, vonden we deze in Madrid veel minder charme hebben.  's Middags aten we een aantal kleine, maar best wel lekkere bocadillos in de 'Jardines de Sabatini' en leerde ik Brecht de smaak van 'Tinto de Verano' kennen. Heerlijk drankje bij warme temperaturen! Toen onze neuzen al een deftig rood kleurtje begonnen te krijgen, besloten we om nog een paar plaatsjes te gaan bezoeken en een terrasje te gaan doen. Op toevallige wijze belandden we ook nog in het zuiden van Madrid (metrostation: pirámides) in de hoop dat we daar een piramide zouden aantreffen. Helaas, de piramide vonden we niet, een heerlijk parkje langs de Rio daarentegen wel! :) 

Net op tijd belandden we terug in Templo de Debod voor de zonsondergang, al was die deze keer niet zo bijster spectaculair, aangezien er al ferm wat wind en wolken kwamen opzetten. We lieten het niet aan ons hart komen en openden een flesje cava om vervolgens te mijmeren over onze volgende vakantieplannen... Even later gingen we een klein hongertje stillen aan een kraampje met ribbetjes, waarna we de metro namen richting hotel om de valiezen al wat in te pakken, aangezien we de woensdag al vroeg uit de veren moesten.  Moe, maar voldaan, vielen we in slaap, hoewel de gedachte aan het afscheid er voor zorgde dat we beiden lagen te woelen en amper een oog dicht deden. Rond een uur of acht ging de wekker af en repten we ons naar het ontbijt... om even later de metro richting luchthaven te nemen..