El verano esta in camino! [zomer op komst]

Hoeraaa! Ik ben - na twee weken heen en weer crossen door Salamancaland - officieel student aan de 'Universidad de Salamanca'! :-) Vorige week ben ik voor het eerst lessen beginnen volgen... phoeeeeh, niet simpel al dat Spaans, al moet ik zeggen dat er niet echt veel zinnigs werd verteld. In de eerste lessen werden vooral praktische zaken besproken (verloop lessen, examens, groepswerken...) en werd er ook vaak een preek afgestoken over gsm/laptop-gebruik in de les (strikt verboden!), eten en drinken (ook strikt verboden!), op tijd komen (maximum 5 minuten te laat, anders buiten!), enzovoort. En dat laatste heb ik (per ongeluk: ik had me vergist van uur) al aan den lijve mogen ondervinden... 

In de les sociale psychologie werden we bovendien op onze verantwoordelijkheden als sociaal pedagoog gewezen, en dat, in functie van de economie van het land ofzo (de link was voor mij ook nogal zoek op dat moment). Aangezien niet alle proffen even goed verstaanbaar waren, en het takenpakket van sommige vakken behoorlijk uit de hand liep (papers, presentaties, examens, groepswerken... ), heb ik ondertussen een aantal nieuwe vakken gekozen: 'Psicología social' (Sociale psychologie), 'Diferencias individuales' (een soort van differentiële psychologie), 'Animación sociocultural y dinámica de grupos' (socioculturele animatie & groepsdynamica) en 'Inglés para profesionales de Educación' (Engels voor pedagogen). 

Voorlopig versta ik nog niet heel veel van de lessen... al moet ik toegeven dat mijn Spaans er al ferm op verbeterd is! Gelukkig zijn er medestudenten die graag notities uitlenen en cursussen/boeken waarin echt alles (!!) staat. :-) En sinds vandaag heb ik ook een 'buddy' gekregen die me zal helpen bij allerlei praktische zaken in Salamanca: e-mails versturen via  'Estudium' (vergelijkbaar met Toledo in Leuven), contacten leggen met Spanjaarden, toegang krijgen tot de bibliotheek, enzovoort. Handig, al is dat misschien wel een goede twee weken te laat, aangezien ik ondertussen al bijna alles zelf uitgezocht heb! ;-) Maar goed, ik ben er toch blij mee!

Dusja, nu het papierwerk achter de rug is, kan ik mijn eerste cursussen opendoen! Maar eerst is er tijd voor andere leuke dingen: filmavondjes, een paar botellóns, tripjes (misschien dit weekend naar Zamora), salsales,  naar de McDonalds met de de Belgen (want we missen de frietjes uit België zo!), ... Volgende week maandag heb ik ook niveautest van Spaans om daarna drie weken lang twee uur per dag een intensieve cursus te volgen. Blijkbaar is dat ook de ideale manier om nieuwe mensen te leren kennen, al moet ik zeggen dat ik deze week weer zoooveel nationaliteiten ontmoet heb! Echt niet normaal! Erasmus is echt zot! En oja, de temperaturen lopen hier overdag al op tot soms 22 graden! Het is tijd dat ik zonnecrème en aftersun ga kopen. Qué maravilloso! :) 

Qué calor!

Vandaag gespot in Salamanca: 

El descanso para tomar cafe [de koffiepauze]

Gooooooch, Spanjaarden! Rare gevallen zijn me dat toch! Ze zijn sociaal, heel sociaal... maar van werken komt hier toch niet veel in huis. Dat heb ik al een paar keer aan den lijve mogen ondervinden. Vorige week werd ik voor het eerst bij de coördinator van Educación verwacht, een heel sympathieke dame. Ze heette ons welkom aan de universiteit, zette een krabbeltje onder onze 'confirmation of arival', trachtte een babbeltje te doen (in ietwat gebrekkig Spaans van onzentwege) en wees ons uiteindelijk op het belang van onze studies tijdens ons verblijf in Salamanca (en wij maar mooi 'ja' knikken).  

Om onze beurs te verkrijgen, werden we doorverwezen naar Paco, die de ondertekende documenten vervolgens moest faxen naar Leuven. Op de deur van zijn kantoor stond er: 'open van 10 tot 14u', dus wij dachten dat het papierwerk vlug afgehandeld zou zijn. Helaas bleek Paco net zijn dagelijkse koffiepauze te houden... Wij dus maar wachten. Een kwartier later was er nog steeds geen Paco te zien. We besloten om in tussentijd pasfoto's te laten maken in een winkeltje tegenover de faculteit en daarna terug te gaan. Maar helaas, blijkbaar was de koffie nog te warm, want er was nog steeds geen Paco te bemerken. Dus gingen we zelf ook maar een koffie drinken.. om uiteindelijk na ongeveer 'n uur terug licht in het kantoor van Paco te bespeuren. 

Deze week werden we opnieuw bij de coördinator verwacht om onze learning agreement met onze vervangvakken te laten ondertekenen. Toen we opnieuw naar Paco werden doorverwezen voor een fax, voelden we de bui al hangen. En ja hoor, toevallig had Paco opnieuw koffiepauze! Hoera! Gelukkig hadden we tussendoor nog een informatiesessie over een soort van buddysysteem, opgezet voor Erasmusstudenten door de faculteit van Educación. Blijkbaar zijn we maar met 5 Erasmussers aan onze faculteit, waarvan één meisje uit Duitsland, één meisje uit Griekenland en drie Belgen (uit Leuven dan nog)! Kom dat tegen! Ons kleine landje is hier sterk vertegenwoordigd! :)

Na de sessie was Paco er nog steeds niet, dus besloten we met alle Erasmusstudenten te gaan lunchen in het restaurant van de faculteit. We geraakten wat aan de praat over 'las asignaturas' (de vakken), onze 'habitaciones' (ons kot), enzovoort. Bleek plots dat het Griekse meisje op hetzelfde verdiep van mijn kot woont! Haha! Wat een verrassing!  Blijkbaar is Paseo San Antonio 5 best nog populair (er zit hier ook nog een ander Belgisch meisje uit Gent)! :) Na ons eten waagden we nog een poging bij Paco, en deze keer hadden we geluk! Vol enthousiasme hielp hij ons met het kopiëren/faxen/invullen van al onze documenten. En hoera, blijkbaar mag ik morgen nog eens terug naar de coördinator, want ik heb nóg een handtekening nodig... 

"To Travel is Better Than to Arrive"

Erasmus, wat is dat nu eigenlijk? Feesten, drinken, weinig slapen? Nee hoor, Erasmus is in de eerste plaats datgene wat je er zelf van maakt. Net zoals de Spanjaarden graag verschillende tapa's in een tapabar proeven, wil ik ook in Salamanca proeven van alles wat Erasmus me te bieden heeft: een nieuwe taal, een nieuwe cultuur, Spaanse lessen, Erasmusfeestjes, tripjes naar steden in de omgeving, nieuwe vrienden, enzovoort. Erasmus is een reis die je meevoert langs nieuwe perspectieven, het is een reis die je wereld verruimt, een reis die nooit zijn eindbestemming bereikt. 

“Some famous guy once said, ‘To travel is better than to
arrive‘. and I was like ‘What!?’ Well, because I used to think
that there was only one path to take to where you wanna get to
be in life. But if you choose that one path, that doesn’t mean
you have to abandon all the others. I realized that it’s actually
what happens along the way….that counts. The stumbles or
the falls. The friendships. It’s the journey. Not the destination.
You just gotta -I guess- trust the future will work itself out like
it’s supposed to.”

~ Adam G. Sevani ~

Madammen met een bontjas zijn gemeen

Goeiemorgen, morgen, goeiedag! Blij dat ik u nogmaals op mijn blog verwelkomen mag! Vrijdagavond zijn m'n ouders samen met agustina - mijn AFS-zus uit Argentinië - aangekomen in Salamanca. M'n weekend bestond dan ook vooral uit 'toeristen', eten én drinken! Vrijdag toonde ik 'mis padres' de fameuze Plaza Mayor, Casa de las Conchas (de bibliotheek) en gingen we op zoek naar 'la rana' op de Universiteitsmuur. Helaas, ook zij zullen het geluk niet tegenkomen, want zonder mijn hulp hadden ze de kikker nooit gevonden! ;) Na een heerlijke maaltijd in - het naar chloor ruikende - restaurant van Delicatessen, was iedereen moe van het vele reizen en besloten we over te gaan tot slapenstijd. 

Zaterdagmorgen ging de wekker al af om 8u30. Een heuse marteling voor mij, aangezien ik dit vroege uur ondertussen niet meer gewoon ben. De avond ervoor was ik maar laat in slaap gevallen (aangezien ik hier altijd veel later ga slapen) en doordat Agustina in mijn kamer lag (te snurken :D), had ik amper een oog toegedaan. Gelukkig wachtte er ons een heerlijk ontbijt in het hotel waar mama en papa verbleven: tortilla, jamon serrano, worstjes, brownies, fruit... Je kon er echt alles vinden! Heerlijk! Met gevulde maag trokken we richting overdekte markt, om vervolgens de trappen van de kathedraal te beklimmen en te genieten van een heerlijk zicht over Salamanca. 
 

Later brachten we een bezoek aan Colegio San Ambrosio, dat het groot archief van de Spaanse burgeroorlog (1936-1939) huisvest.  De oorspronkelijke bedoeling van het archief was het verzamelen van informatie over mogelijke tegenstanders van het Franco-regime - meer bepaald communisten & vrijmetselaars - om hen alsnog later te kunnen oppakken. Na het verdwijnen van het regime werd het een groot en belangrijk archief over de ganse Tweede Republiek, inclusief de Spaanse Burgeroorlog. We wandelden verder richting Puente Romano om vervolgens met een hongertje neer te ploffen in 't zonnetje van Plaza Mayor.
  

Na de nodige tapa's, een sangria en een mini-siesta in de zomerzon, konden we er weer tegenaan en gingen we verder voor een wandeling in het Noordelijke deel van de stad, dat vooral uit winkelstraten bestaat (Agustina deed dan ook een vreugdedansje). Op dit moment zijn het 'rebajas' (solden) in Salamanca en kan je er vanalles kopen aan ongelofelijke prijzen! Ideaal dus om de eerste zomerkleren in te slaan! :) 's Avonds wilden we gaan eten in Bambu, maar de hevige drukte verhinderde ons om te te gaan zitten, waardoor we genoodzaakt werden om richting 'Cervantes' te trekken. Een geluk bij een ongeluk bleek achteraf, want voor een prikje kregen we hier een overheerlijke maaltijd! 

Op zondag was het dan relaxen geblazen, want de meeste toeristische 'attracties' hadden we de dag ervoor al gezien. Alvorens we op een terrasje gingen zitten, bezochten we eerst nog een aantal kerkjes en kloosters, aangezien die hier in talrijke mate aanwezig zijn. Mama kreeg al bijna schrik dat ik in het klooster zou gaan, dus besloten we ons richting Plaza Mayor te begeven, waar we zoals de echte Spanjaarden tapa's aten in een minibar en genoten van de zon en het uitzicht op het terras. De vele oude vrouwen in bontjas brachten spontaan volgend deuntje in ons naar boven: "want ik hou niet van madammen met een bontjas, madammen met een bontjas zijn gemeen... " :)
 

's Avonds proefden we nog de typische 'churros con chocolate', waarna we opnieuw richting 'Cervantes' trokken om daar nog een laatste maal te genieten van het prachtige zicht op Plaza Mayor, bij een bord vol papatas fritas en een heerlijk stuk vlees. 'Moegetjoold' zochten we ons bed terug op.. om deze morgen om 7u de wekker te kunnen trotseren. Na opnieuw een heerlijk ontbijt in Hotel 'Rua', brak het moment aan om afscheid te nemen. Na een laatste zwaai naar Plaza Mayor, zag ik mijn bezoekers richting busstation vertrekken... *zucht* Wat een heerlijk weekend was me dat! En nu uitkijken naar mijn volgende bezoekers: over twee weken komt Oona en over 6,5 weken mag ik Brecht terug vastpakken! Joepie! :)

Toledo, la ciudad de las tres culturas [Toledo, stad van drie culturen]

Na een vreselijk korte nacht - eerst niet in slaap kunnen vallen, dan koud krijgen, daarna in slaap vallen & tot twee maal toe gewekt worden door mijn passionele buren - vervloek ik mijn wekker die om kwart voor zes afloopt. Na een tweetal keren 'snoozen' slaag ik erin uit mijn bed te klauteren en maak ik me klaar voor de uitstap naar Toledo, georganiseerd door ESN (Erasmus Student Network) Salamanca en Adeis (Associación De Internacionales Salamanca). Het is nog donker wanneer ik richting vertrekplaats wandel. Onderweg zie ik hoe de stad zorgvuldig wordt schoongemaakt. Dat verklaart waarom het hier altijd piekfijn in orde ligt.

Rond een uur of zeven vertrekt de bus vanuit Salamanca. De stilte op de bus maakt duidelijk dat ik niet de enige ben die moet wennen aan het vroege uur (In Spanje is het eerder de gewoonte om pas 's middags uit je bed te komen). Ondanks de vermoeidheid slaag ik er niet in om een dutje te doen. Een geluk bij een ongeluk, want hierdoor ben ik getuige van een prachtige zonsopgang! Een drietal uur later komen we aan in Toledo en maken we kennis met onze enthousiaste gids die 'Spanglish' spreekt: een combinatie van Spanish & English. Zalig wat die man allemaal te vertellen heeft!

Bij een eerste busstop krijgen we een fantastisch overzicht over Toledo. Deze stad, die tot het werelderfgoed van Unesco behoort, ligt op 70 kilometer ten zuidwesten van Madrid en ligt aan de rivier de Taag [El tajo]. De gids vertelt ons hoe de stad ook wel bekend staat als 'de stad van de drie culturen', een benaming die verwijst naar de christelijke, mohammedaanse & hebreeuwse culturen die eeuwenlang binnen de stadsmuren leefden en hun sporen nalieten in de architectuur van de stad, die een mengelmoes is van de artistieke stijlen van deze drie culturen.  

Hoe ironisch het ook mag zijn, de toegang tot deze middeleeuwse stad wordt enkel verleend door een stel reusachtige roltrappen, die als het ware deel uitmaken van de stadswallen. Via de trappen gaan we naar Plaza Mayor, waar juist op dat moment een staking van start gaat. Ik waan me eventjes terug in ons belgenlandje, alhoewel ik moet toegeven dat het er hier veel rustiger aan toe gaat. Langs de kleine steegjes van de stad wandelen we verder richting de enorme kathedraal, waar reeds 250 jaar non-stop aan verder werd gebouwd . Helaas is een toegangsticket, ter waarde van 7 (!) euro, niet in de prijs van onze trip inbegrepen (stond aanvankelijk wel op de papieren). 

We zetten onze weg verder naar de kerk Santo Tomé waar het beroemde schilderij "Entierro de Conde Orgaz" is tentoongesteld. Dit schilderij, dat de begrafenis van de graaf van Orgaz uitbeeldt, behoort blijkbaar tot de top drie van de beroemdste werken ter wereld. Gek dat ik hier nog nooit eerder van gehoord heb! Verder brengen we nog een bezoekje aan de oudste synagoge van Europa, die tegenwoordig een museum herbergt. Het is ondertussen al 13u30 en m'n maag begint te grommen. M'n aandacht is dan ook ver te zoeken.

Onze trip zet zich verder naar San Juan de los Reyes, een klooster dat gebouwd werd in opdracht van Isabelle de Katholieke, ter herdenking van de slag van Toro. Isabella wilde samen met haar echtgenoot in dit klooster begraven worden, maar na de verovering van Granada wijzigde ze haar plan en werd het echtpaar in Granada begraven. Het klooster op zich vind ik niet zo enorm indrukwekkend. De binnentuin met de appelsienenboom daarentegen is prachtig en vormt dan ook de ideale locatie om fotootjes te trekken. En ook aan de vestingen - die zicht bieden op de stad en de Tajo - houden we pauze om onze camera boven te halen.

Onze gidsbeurt eindigt met een bezoek aan een fabriekje waar ambachtelijke zwaarden worden gemaakt. We zien er onder andere de replica's van de zwaarden uit Lord of the Rings. Leuk om te zien, maar niet echt het bezoeken waard. Vanaf 14u krijgen we vrij om te eten en om eventueel nog een bezoek te brengen aan de kathedraal of aan Museo de El Greco. Spanje zou Spanje niet zijn moesten de stakers juist op dat moment hun siesta houden in de plaatselijke bars & restaurantjes. Pech voor ons, want dat maakt onze zoektocht naar eten er niet gemakkelijker op. 

Na een heerlijk broodje met brie & pollo (kip) besluiten we nog even langs te gaan in Museo de El Greco, waar werken van Doménikos Theotokópoulos zijn tentoongesteld. Helaas is er amper tijd over om het museum te bezoeken, waardoor we ons nog tien minuten in de zon zetten (vandaag 20° in 't zonnetje!) om vervolgens terug naar de bus te vertrekken en deze keer te genieten van de zonsondergang en daarna in slaap te vallen... om later die avond nog te gaan feesten in Bar Erasmus! :)

Qué sueño [wat een droom]

We zijn weer een paar dagen verder en er is hier al weer zoooooveel gebeurd! De eerste dagen breng ik hoofdzakelijk het papierwerk in orde. Hiervoor moet ik eerst aankloppen bij het 'International office', waar ik de nodige informatie over mijn Erasmus ontvang. Mijn papieren van de sociale zekerheid (uit België) blijken niet in orde te zijn, dus moet ik later nog eens terugkomen. Typisch! Blijkbaar word je hier echt een heel semester van het kastje naar de muur gestuurd. Maar goed, ik ben er op voorbereid en ik heb per slot van rekening nog steeds vakantie, dus ik laat het niet aan mijn hart komen! 

Ik zet mijn koers verder richting 'la officina de cursus Internacionales' om mijn Spaanse lessen te regelen. Via een aantal mensen kreeg ik al te horen dat de lessen die er gegeven worden niet denderend zijn en zeker niet de moeite waard zijn voor 160 euro (aangezien ze maar 3 weken duren), maar wel ideaal zijn om nieuwe mensen te leren kennen. Pure afzetterij dus, maar met een goed doel! De man aan de balie is blij om nog eens wat Nederlands te kunnen spreken, alhoewel zijn woordenschat zich beperkt tot 'ik moet plassen' en 'lekker'. Grappig! :) 

Via internet zoek ik ook eens naar vakken die ik mogelijks kan volgen dit semester. Aangezien de Spaanse cursus al meetelt voor 4 studiepunten, moet ik in Salamanca slechts drie vakken meer bijnemen (aangezien ik ook nog wel verondersteld word te thesissen en aan mijn ontwerp van Genk verder te werken). Voorlopig denk ik eraan om volgende vakken te nemen: 'Atencion a la Diversidad' (oog voor diversiteit), 'Animacion Sociocultural y dynamica de grupos' (socioculturele aanmoediging & groepsdynamica) & 'Elaboracion de programas para la intervencion en el Ambito Comunitario' (uitwerking van programma's om te interveniëren in bepaalde buurten/gemeenschappen). 

Mijn vakken komen niet echt overeen met wat ik normaal in Leuven zou volgen, maar ik heb geen andere keuze. De vakken uit de eerste bachelor zijn nogal algemeen (vergelijkbaar met die in Leuven) en de vakken uit de master omvatten bijna allemaal een praktijkgedeelte. Volgende week moet ik eens langsgaan bij de Erasmuscoördinator van mijn faculteit. Eens zien wat dat geeft! Hopelijk moet ik niet te lang op een goedkeuring wachten, want zolang mijn vakken niet in orde zijn, moet ik ook niet op mijn Erasmusbeurs rekenen. 

Naast al dat geregel is er natuurlijk ook nog wat tijd om de toerist uit te hangen en om de eerste tapa's uit te proberen! Samen met nele, Kirsten, Alina & Michelle ga ik naar Bambu waar een heerlijke tortilla & geroosterd broodje met scampi's me opwachten. De prijzen vallen hier reuzegoed mee: ik betaal slechts 2,30 euro voor een tapa en een drankje. Ook Ruta de la plata is een ideaal restaurantje. Je krijgt er voorgerecht, hoofdgerecht & nagerecht voor slechts 11 euro. Verder ontdek ik ook nog een aantal leuke cafeetjes waar de Spanjaarden langsgaan voor 'café con leche' en tapa's. 

Alvorens Nele terug naar België trekt (haar Erasmus is ten einde), toont ze me nog een aantal leuke plaatsjes. Op de gevel van het universiteitsgebouw gaan we op zoek naar de fameuze kikker (la rana), en op de kathedraal spotten we de leeuw met het ijsje, de ruimtevaarder, enzovoort. We gaan ook naar de tuin waar de geliefden Calixto & Malibea elkaar ontmoetten en maken juist nog de zonsondergang boven Salamanca mee. Heerlijk! Wat een droomstad! 

Primeras impresiones

6u45. De wekker loopt af. Vandaag is het zover: mijn vertrek naar Salamanca. Vijf maand zal ik er de tapasbars verkennen, de Spaanse taal leren beheersen, wat cultuur opsnuiven en hopelijk ook een aantal lessen volgen. :) Hoewel ik hier al meer dan een jaar naar uitkijk, lijkt mijn vertrek toch iets te dicht te komen, want voor ik het vliegtuig op spring, moet ik natuurlijk ook nog afscheid nemen. De prille ochtendzon kan niet voorkomen dat er toch een paar druppeltjes vallen. Familie en vrienden - in het bijzonder dat ene fantastische persoontje uit de Schapenstraat van Leuven - zullen zwaar gemist worden! 

Met m'n dertig kilo's - twintig kilo in mijn rugzak en tien kilo in handbagage - wring ik me tussen de vele werkmensen op de trein naar Brussel. De NMBS zou de NMBS niet zijn indien er geen vertraging was... Ik vrees dat ik mijn overstap naar Charleroi mis, maar ook daar blijken technische problemen voor 12 minuten vertraging te zorgen. Een geluk bij een ongeluk! :) Ook in Charleroi loopt alles vlotjes, waardoor ik binnen de kortste keren in de luchthaven van Ryanair beland. 

Grote stress wanneer mijn rugzak op de weegschaal gezet wordt. Exact 20 kilo! Opgelucht schuif ik aan in de rij aan gate 7 en twee uur later land ik in Valladolid waar het zonnetje al straalt. Ik ontmoet er een aantal andere Belgische meisjes die dezelfde richting uit moeten en samen gaan we op zoek naar een bus die tot in Salamanca rijdt. Na een tussenstop in Valladolid centrum beland ik uiteindelijk op mijn eindbestemming. Hoera! Na het uitwisselen van gsm-nummers met Kirsten, één van de Belgische meisjes, komt Lieselot me ophalen om richting kot te wandelen en de eerste impressies van Salamanca op te doen. 

In Paseo de San Antonio staat m'n kotbaas me al op te wachten. Hij brabbelt er maar op los in het Spaans en ik begrijp er niets van. Wanneer ik hem vraag om trager te spreken, begint hij - net zoals andere Spanjaarden - gewoon luider te babbelen. Typisch! :) Ik word hier direct ondergedompeld in een heus taalbad. Gelukkig is Lieselot er nog om mijn vertaler-tolk te spelen! Stiekem verlang ik al naar de moment waarop ik even goed Spaans kan spreken. Morgen eens kijken wanneer die Spaanse cursussen starten! 

Om me toch al wat thuis te voelen in deze nieuwe, onbekende stad, begin ik dadelijk mijn kot in te richten met wat foto's van vrienden. Van al dat treinen & vliegen heb ik honger gekregen. Vlak tegenover mijn kot is er een 'el arbol' waar ik brood met choco koop, kwestie van mijn Belgische roots niet te verloochenen! ;) 's Avonds ben ik al uitgenodigd bij Pia, een vriendin van Lieselot en een kotgenoot van Kathelijne (de andere Belgische pedagoog die hier dit semester vertoeft). Na een paar uurtjes slaat de vermoeidheid toch toe en besluit ik m'n bed op te zoeken. Wat een dag...