Gooooooch, Spanjaarden! Rare gevallen zijn me dat toch! Ze zijn sociaal, heel sociaal... maar van werken komt hier toch niet veel in huis. Dat heb ik al een paar keer aan den lijve mogen ondervinden. Vorige week werd ik voor het eerst bij de coördinator van Educación verwacht, een heel sympathieke dame. Ze heette ons welkom aan de universiteit, zette een krabbeltje onder onze 'confirmation of arival', trachtte een babbeltje te doen (in ietwat gebrekkig Spaans van onzentwege) en wees ons uiteindelijk op het belang van onze studies tijdens ons verblijf in Salamanca (en wij maar mooi 'ja' knikken).
Om onze beurs te verkrijgen, werden we doorverwezen naar Paco, die de ondertekende documenten vervolgens moest faxen naar Leuven. Op de deur van zijn kantoor stond er: 'open van 10 tot 14u', dus wij dachten dat het papierwerk vlug afgehandeld zou zijn. Helaas bleek Paco net zijn dagelijkse koffiepauze te houden... Wij dus maar wachten. Een kwartier later was er nog steeds geen Paco te zien. We besloten om in tussentijd pasfoto's te laten maken in een winkeltje tegenover de faculteit en daarna terug te gaan. Maar helaas, blijkbaar was de koffie nog te warm, want er was nog steeds geen Paco te bemerken. Dus gingen we zelf ook maar een koffie drinken.. om uiteindelijk na ongeveer 'n uur terug licht in het kantoor van Paco te bespeuren.
Deze week werden we opnieuw bij de coördinator verwacht om onze learning agreement met onze vervangvakken te laten ondertekenen. Toen we opnieuw naar Paco werden doorverwezen voor een fax, voelden we de bui al hangen. En ja hoor, toevallig had Paco opnieuw koffiepauze! Hoera! Gelukkig hadden we tussendoor nog een informatiesessie over een soort van buddysysteem, opgezet voor Erasmusstudenten door de faculteit van Educación. Blijkbaar zijn we maar met 5 Erasmussers aan onze faculteit, waarvan één meisje uit Duitsland, één meisje uit Griekenland en drie Belgen (uit Leuven dan nog)! Kom dat tegen! Ons kleine landje is hier sterk vertegenwoordigd! :)
Na de sessie was Paco er nog steeds niet, dus besloten we met alle Erasmusstudenten te gaan lunchen in het restaurant van de faculteit. We geraakten wat aan de praat over 'las asignaturas' (de vakken), onze 'habitaciones' (ons kot), enzovoort. Bleek plots dat het Griekse meisje op hetzelfde verdiep van mijn kot woont! Haha! Wat een verrassing! Blijkbaar is Paseo San Antonio 5 best nog populair (er zit hier ook nog een ander Belgisch meisje uit Gent)! :) Na ons eten waagden we nog een poging bij Paco, en deze keer hadden we geluk! Vol enthousiasme hielp hij ons met het kopiëren/faxen/invullen van al onze documenten. En hoera, blijkbaar mag ik morgen nog eens terug naar de coördinator, want ik heb nóg een handtekening nodig...
Mañana, Thea! Mañana ... !!!
BeantwoordenVerwijderenNecesitas mucha patiencia :-)